با رسیدن طالبان به قدرت در 1996، زنان حق تحصیل، کار و دیگر حقوق اساسی خود را از دست دادند، به اندازه یی این در این بخش تبعیض به میان آمد که تصور می شد طالبان جنگ را علیه زنان راه اندازی کرده اند. زنان شلاق خوردند، لت وکوب شدند و حتی برای آن چه فساد اخلاقی نامیده می شد زیر خروارها سنگ دفن گشتند. اما هنوز احتمال تکرار این تجربه های تلخ بین زنان این مرزوبوم وجود دارد.
پس از ورود امریکا به افغانستان در 2001، بعد از نابودی پناهگاه های تروریستی، پایان دادن به ستم طالبان علیه زنان هدف دوم ایالات متحده بود. پس از 18 سال اکنون یک سوم اعضای مجلس نمایندگان افغانستان را زنان تشکیل می دهند. زن افغانستان دکتر، مهندس، خبرنگار، هنرمند و سیاستمدار است و دوشادوش مردان در ارتش حضور دارد؛ این روند الهام بخش بوده، اما هنوز تعصب و خشونت علیه زنان در این کشور به پایان نرسیده است.
هیچ کس نمی تواند اهمیت صلح را انکار کند. زنان افغانستان می خواهند مطمئن شوند که در گفت وگوهای صلح نقش شان در نظر گرفته می شود؛ صلحی که به بی عدالتی بیانجامد و سرکوب زنان را در پی داشته باشد، هیچگاه پایدار نبوده و پیامدِ تراژدی 40 سال ناامنی خواهد بود.
با ورود طالبان زنان بیشتر از همه در معرض ازدست دادن ارزش ها قرار دارند. آنان باید توان حرف زدن را از دست ندهند و در نشست های صلح به گونۀ چشمگیر حضور یابند. زنان نباید از متن قضیه دور بمانند و در حاشیۀ نشست ها قرار گیرند. آنان نه تنها در موارد مختص به زنان بلکه در موارد محوری افغانستان باید حق تصمیم گیری داشته باشند.
در این گفت وگوها آمریکا، جایگاهِ قدرتی هدایت کننده را دارد و انتظار دارد از نفوذ دیپلماتیک مان برای حمایت از حق زنان در کنار دولت افغانستان استفاده شود. اگر این گونه نشود، به این معناست که زنان در توافقات به حاشیه کشانده شده اند. آمریکا و کشور های دیگر باید اطمینان دهند از هیچ نوع توافقی که حقوق زنان را زیر پا کند، حمایت نخواهند کرد و زنان افغانستان نیز نباید از مطالبۀ حق شان از گروهی که آن ها را جنس دوم تلقی می کند، محروم شوند.
برای افراد و گروه هایی که ادعا دارند تساوی حقوق زنان با مردان صرفاً سوژه یی تحمیلی از سوی غرب است باید بگویم که زنان افغانستان در سال 1919 حق رأی را به دست آوردند؛ دقیقاً یک سال پیش از زنان آمریکا. من پدران افغانستان را ملاقات کرده ام که برای تحصیل دختران شان جسارت بی پایانی در قبال سرکوبی ها و خشونت ها نشان داده اند و با درنظرداشت تمام این جسارت ها و قربانی ها، این جنگ باید به گونۀ درست خاتمه یابد و صلح تأمین گردد؛ صلحی که حقوق افراد مساویانه در آن تضمین شود.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/10749
تگ ها: